Mongolia part 2

Zo, dus aangekomen bij die familie in het dorpje net over de grens zaten we daar met zijn 12 ven in de woonkamer van de ex politieagent en zijn vrouw. Hartstikke leuk en lekker gegeten ook. Echte mongoolse pasta m,et aardappels, geitenvlees en wat onbekende ingredienten. Ik had sdmiddags de boerenkool van Struik gegeten dus een vers maaltje ging er wel in. De volgende dag reden we om 8 uur weer weg op naar Ulaan Bataar. Het blijkt toch nog een 1800km te zijn! Maar eerst een nieuw reservewiel halen want die eerste 50km in Mongolie hadden me wel duidelijk gemaakt dat dat geen overbodige luxe is! We hadden natuurlijk wel onze " wonderspray" bij. Als je een lekke band krijgt spuit je dat in het ventiel en dan is het lek binnen 1 minuut gedicht!.. staat op het flesje. Njaa, toch maar een reservewiel.Eindelijk weer op weg. De Barath express en wij. Iedereen praatte over die Barath boys omdat ze zo hard reden. Toen kende ze de Suzuki express nog niet natuurlijk ha ha. Met een nieuwe reserveband waren we vol vertrouwen en scheurden we met Ross, Sebas en Richard de woestijn in. Waar zijn de Barath boys? ff wachten maar. Daar kwam Dinesh aan, de 53 jarige teenager :)met nog geen 20km per uur. Hij had zijn achtervering er binnen 10 minuten al onderuit gereden. Dus wij alleen verder met de drie suzukis.Een grote stofwolk was het enige wat we achterlieten. Stel je de drunense duinen voor maar dat met rotsen en stenen en je hebt een idee waar we doorheen moesten. Wegen zijn er niet alleen wat paden hier en daar. Dus onderweg om de 3 gers vragen we de weg naar het volgende dorpje. Gelukkig heeft Ross wel een kaart bij, dat helpt :) Het is een speeltuin voor ons.. De hele dag crossen door het zand! We proberen die dag het dorpje Hoft te halen, 250 verder. We rijden er zo'n 9 uur op. De laatste kilometers wordt het gekker en gekker en we rijden vol inspiratie met 110 over de zandweg. Dat moet wel want er zitten ribbels van 10cm diep en lang in de weg. Als je zachter dan 80 gaat trilt de auto uit elkaar. Gas erop dus, woohoo! Ik verbaas me de hele dag dat een auto deze krachten aankan. In het begin schrikken we nog als de schokdempers tegen het spatbord klappen maar al snel wordt het en vertrouwd geluid..In Hoft slapen we in een Ger! Een tent maar dan rond :) We vertrekken vroeg naar Altai City, 550 km verderop. Ze zeggen dat we dat niet halen in een dag. Maar ja we zouden de Suzuki Express niet zijn als we dat niet zouden proberen. Onderweg stuiven we een Italiaanse Fiat Panda voorbij, ook een mongolrallier. Vol ongeloof kijkt ie ons na..Terwijl we ff een break nemen een golfballetje afslaan op het dak van Richards Vitara ( zie fotos!!) Rijd die panda weer langs en " the look on his face" was briljant! Ik zie hem denken " eerst racen ze me met 110 voorbij en dan staan ze op het dak van een auto golfballen af te slaan" ..Crazy people.. We reden hem nog een keer voorbij na het golfen natuurlijk en dat was het laatste wat we van die panda gezien hebben :) Net voor Altai City zeg ik tegen arno " wat hangt die auto van Richard toch scheef?" Jawel, de rechterachterveer in 3 stukken gebroken! Maar in de woestijn moet je kunnen improviseren dus wij naar de garage daar en voordat we geld hadden kunnen pinnen had ie er al een nieuwe veer onder zitten! We hadden het gehaald overigens. 550 km in een dag door de woestijn! Zo gaat het nog een tijdje door de dagen die volgen. De nieuwe band die we gekocht hadden bleek niet te passen. Jawel we hadden een lekke band! Niet zo verwonderlijk overigens als je zag over wat voor stenen we raasden. De spuitbus gaf enorm veel schuim maar dichtte het gat helaas niet. Gelukkig hadden Ross en Sebas ook een Swift dus konden we een van hun reservebanden gebruiken. Off we go!
De 5e dag in Mongolie en vandaag gaan we Ulaan Bataar halen! a gisteravond in het hotel als een stel jongens hebben zitten lachen om elkaars scheten ( en die aangestoken te hebben )heeft iedereen vandaag het speciale gevoel. Na een maand van rijden rijden en super ervaringen bereiken we vandaag het eindpunt. Ik ben er niet helemaal 100% zeker van want de wielen van onze Justy ( Ja ik zeg ook wel Swift want de Justy is eigenlijk een Suzuki Swift) Staan onnatuurlijk naar binnen gedraaid. Als een oude verlaagde BMW lijkt wel. Maar goed, iets rustiger aan vandaag maar. 680km is het maar de laatste 400km is er weer asfalt, zeggen ze. we zijn nog geen 40km op weg en dan komen we een team uit Australie tegen die met zijn 6-en in mini mini busje zitten. Zij hebben die nacht in de bergen geslapen met 0 graden en ze hebben een lekke karter. Of wij vloeibaar ijzer en olie voor ze hebben? Natuurlijk! Ik ken niemand die zo voorbereid was als Sebastiaan en Ross dus zij hadden dit gewoon bij. Die ozzies waren al 12 dagen in Mongolie. Ze hadden een verkeerd zandpad genomen en zaten al tegen de chinese grens. Tja, en dan moet je ook weer terug!
Die laatste dag vliegt voorbij en inderdaad, er is asfalt. Hier en daar onderbroken door wat zandewegen maar het schiet op. Ik hoop dat het asfalt niet verder oprukt want Mongolie is het enige land wat ik ken wat nog zo puur en ongecultiveerd is. Even daarvoor hadden we trouwens nog heerlijke paardenmelk booze op. Gadver! maar wel gezellig. Deze ger familie leerden we kennen langs de weg en wij boden hen onze wodka aan! Dat alles om 11 uur smorgens. Het rijdt overigens best relax met een borreltje zo smorgens :)
En dan is het zover, we rijden naar de top van een heuvel en aan de andere kant zien we de grote stad ( 1 miljoen mensen) liggen. Even foto's maken en dan naar de Mongolrally Finish line! We rijden het terrein op en iedereen begint te klappen. Ik kan nog net een stuk bumper van de Swift van Ross eraf rijden! Dat was nog voor de tomatenpuree die ze bij ons naar binnen hadden gegooid tijdens het woestijn " foodfight" Boerenkool, chili con carne en spaghettisaus, het ging over en weer, erg lachen. Die mongolen snapten er niets van maar moesten ook erg lachen.
We reden de auto's op het podium en toen was het tijd voor champagne! Ja Emile, je zal het geloven of niet maar de 2 flessen die je me gegeven hebt hebben het 14.000 km overleefd, ook de glazen!

Dat was de Mongolrally, op naar het volgende avontuur!
Mars